Áskorun á Vegagerðina
Kristinn Bergsveinsson frá Gufudal skrifar:
Áður hef ég rökstutt ítarlega þá skoðun varðandi leiðarval í Reykhólahreppi, að vegfylling skuli gerð yfir Þorskafjörð, Djúpafjörð og Gufufjörð. Að mínu áliti ber Vegagerðinni að athuga veglínu í flæðarmáli neðan sjávarbakka við Þorskafjörð í landi Þórisstaða, Grafar og Hallsteinsness. Þar eru víða gróðurlitlir melar og klettar í um 30-40 m hæð yfir sjó. Sú leið er á náttúruminjaskrá eins og flestar fjörur við Breiðafjörð. Má þar nefna veginn í friðlandi í Vatnsfirði og veg í umhverfismati um Kjálkafjörð og Mjóafjörð.
Ég talaði við Kristin Hauk Skarphéðinsson hjá Náttúrufræðistofnun. Hann staðfesti að fjörur í Þorskafirði væru á náttúruminjaskrá en nytu ekki sérstakrar friðunar. Þarna er útfjar mikið, víða 150-200 m, a.m.k. um stórstrauma.
Vegur kæmi með bökkum og yfir nokkra voga. Farið yrði yfir Akranesið fyrir innan Grímkelsstaðaá, vel ofan við bústað systkinanna úr Teigsskógi. Þau uxu þarna upp og eiga Teigsskóg og bústaðinn. Þar utar kæmi vegurinn með gróðurlitlum bökkum, síðan yfir nes og voga að Grenitrésnesi. Þaðan farið ofan við fjöru að brú á Djúpafirði.
Í Ísafirði í Inndjúpi og Kollafirði við Breiðafjörð er víða farið með flæðarmáli. Frágangur vega og námusvæða er orðinn til fyrirmyndar.
Ég átti leið um Kollafjörð. Þar var tjaldur orpinn í vegkantinum, rólegur á hreiðri sínu undir vegriðinu. Fuglalíf heldur áfram þótt vegir séu lagðir.
Það er kominn tími til að Vegagerðin kanni þessa veglínu sem raunhæfan kost. Það verður aðeins gert með því að leggja kostnað í mælingar og hönnun auk rannsókna á efnisnámum á leiðinni. Því þarf að ljúka áður en Alþingi kemur saman í haust og fjallar um samgönguáætlun.
Nú liggur fyrir að þingið fæst ekki til að samþykkja tillögur um að láta úrskurð Jónínu Bjartmarz um veg í Teigsskógi standa. Dómur Hæstaréttar fjallaði um þá veglínu. Ekki er verið að móðga neinn né fara gegn lögum þótt þingið samþykki aðra veglínu neðan við kjarrið.
Það er Alþingis að leysa málið, sem er í hnút. Verði leiðin sem ég nefni talin of dýr má ekki gleyma þeim sparnaði sem kemur á móti. Vil ég þar nefna: 50 ha skógrækt sparast. Minni bætur fyrir land. Snjómokstur og hálkuvarnir ekki teljandi.
Þverun í mynni Þorskafjarðar og Djúpafjarðar kostar stórar upphæðir. Það gildir líka um veg frá Kraká fyrir firði og yfir hálsa í Þorskafjarðarbotn. Verðmunurinn er það sem skiptir máli og hann er nær allur vegna langra brúa á firðina.
Samanlagt er vegfylling yfir firðina þrjá sem ég nefndi, brýrnar meðtaldar, um 3,5 km á lengd. Gilsfjarðargarðurinn er um 4,5 km. Hann var mesta samgöngubót á Vestfjörðum á eftir Vestfjarðagöngum.
Þessi vegagerð er jafn þýðingarmikil fyrir alla sem eiga eftir að ferðast eða flytja vörur um sunnanverða Vestfirði. Og vonandi Ísfirðinga líka, þótt síðar verði.
– Kristinn Bergsveinsson frá Gufudal,
Görðum á Reykhólum.
(Erindi þetta er einnig sent Vegagerðinni).