Þórólfur Halldórsson.

Allar götur frá því fyrir árið 2000 hafa sveitarstjórnarmenn og íbúar á sunnanverðum Vestfjörðum sem einn maður barist fyrir vegabótum á Vestfjarðavegi nr. 60 milli Bjarkalundar og Flókalundar. Fram að þessu hefur hið pólitíska litróf engu skipt. Það er því miður ef þetta gríðarlega hagsmunamál er nú að færast í flokkspólitísk hjólför.

Hvað varðar veginn um Gufudalssveit er vert að minna á að fyrsta óskin var sú að farin yrði svokölluð leið A, sem þveraði Þorskafjörð frá Stað á Reykjanesi yfir að Skálanesi. Vegagerðin taldi þá leið óforsvaranlega kostnaðarsama og fjárveitingavaldið var ekki reiðubúið að standa straum af henni. Þá hófst baráttan fyrir því að leið B yrði einn þeirra kosta sem færu í mat á umhverfisáhrifum, sem var ekki ætlun Vegagerðarinnar í upphafi, þrátt fyrir að leið B væri eini valkosturinn sem gerði ráð fyrir því að leggja láglendisveg.

Í þessari baráttu vannst sigur og leið B var tekin inn í umhverfismatið. Jarðgöng voru aldrei inni í myndinni sem raunverulegur valkostur. Vegagerðin benti á að takmarkaðar fjárveitingar til jarðgangagerðar og líkleg forgangsröðun samkvæmt jarðgangaáætlun gerði það að verkum að við yrðum að reikna með að bíða í 30-50 ár eftir að röðin kæmi að jarðgöngum í Gufudalssveit.

Ein röksemdin fyrir því að leið B færi í umhverfismatið var sú að í gildandi svæðisskipulagi fyrir Reykhólahrepp og Dalasýslu var gert ráð fyrir því að framtíðarlega Vestfjarðavegar væri samkvæmt leið B. Aðalskipulag Reykhólahrepps 2006-2018, sem staðfest var af umhverfisráðherra 24.9.2009, gerir einnig ráð fyrir leið B sem vegstæði Vestfjarðarvegar. Það skýtur því skökku við að alþingismaður í Norðvesturkjördæmi skuli nú kjósa að tali máli sérhagsmuna aðstandenda eyðibýlanna Grafar og Hallsteinsness gegn leið B sem fer um hlaðið hjá þeim, og gera lítið úr áralangri baráttu íbúa á sunnanverðum Vestfjörðum.

Alþingismaðurinn vitnar til „trúverðugra útreikninga sem henni vitanlega hafa ekki verið véfengdir“ um leiðir G og HG, sem eru reyndar bara hugarfóstur reiknimeistarans. Til upplýsingar skal greint frá því að undirritaður mótmælti þessum útreikningum þegar þeir komu fram. Útreikningarnir eru gerðir af málsaðila sem tengist eyðibýlinu Gröf, og látið í veðri vaka að þeir séu gerðir að beiðni félagasamtaka sem svo vill til að hann sjálfur er virkur meðlimur í. Þarna er kostnaður við jarðgöng reiknaður niður annars vegar með því að taka dæmi um einbreið jarðgöng og hins vegar með því að stytta göngin með því að færa gangamunna hátt upp í hlíðar.

Í Framkvæmdafréttum Vegagerðarinnar, 2. tbl. frá 2007, er komist að þeirri niðurstöðu, að jarðgangaleiðin sé um 6 km styttri en um 3 milljörðum kr. dýrari en vegur á þeirri leið sem nú hefur verið ákveðin („leið B“). Það er of mikill munur til að hægt sé að taka jarðgöng með sem raunhæfan valkost. Ef einungis er miðað við göng undir Hjallaháls en ekki Gufudalsháls og vegurinn færi áfram út fyrir Skálanes væri jarðgangaleiðin 3 km lengri og 2 milljörðum kr. dýrari en vegur á „leið B“.

Það vekur furðu að alþingismaðurinn gefi í skyn að Hæstiréttur hafi hafnað vegagerð um Teigsskóg. Þvert á móti staðfesti Hæstiréttur bæði að að rannsókn á umhverfisáhrifum á gróðursamfélag og fornminjar á landsvæðinu hafi verið fullnægjandi, og sama átti raunar við um þveranir Djúpafjarðar og Gufufjarðar. Dómurinn stendur því ekki í vegi fyrir vegagerð samkvæmt leið B.

Í einfeldni minni sé ég ekkert siðferðilega athugavert við það að samgönguyfirvöld knýi fram eindreginn vilja íbúa á sunnanverðum Vestfjörðum um að leggja Vestfjarðaveg samkvæmt leið B og með þeim skilyrðum sem umhverfisráðherra ákvað í úrskurði sínum 5. janúar 2007.

Það verður svo bara að hafa það, hvað sem Hæstiréttur segir, að leið B stórauki umferðaröryggi á Vestfjarðavegi í Gufudalssveit. Leyfum íbúum á sunnanverðum Vestfjörðum nú einu sinni að „njóta vafans“.

- Þórólfur Halldórsson var um árabil sýslumaður Barðstrendinga með aðsetur á Patreksfirði.