Samband íslenskra sveitarfélaga hefur lagt fram tillögur sem gera myndu sveitarfélögunum kleift að svara hagræðingarkröfu innan grunnskólanna á næstu tveimur skólaárum. Leiðin sem talin er vænlegust felur í sér skerðingu á kennslu sem nemur þremur til fimm stundum á viku að hámarki. Tillögurnar fela í sér að heimilað verði að stytta kennslutíma á viku, að heimilað verði að færa til kennslumagn á milli tímabila og að skólaárið verði stytt úr 180 dögum í 170 daga. Hagræðingarkrafan er 3,5 milljarðar króna á ári en hver þessara leiða myndi spara um 1,5 milljarða.

 

Samkvæmt heimildum Fréttablaðsins er helst horft til þeirrar leiðar að stytta vikulegan kennslutíma, svokallaðrar 5-4-3 leiðar. Þar er vísað til þess hversu margar kennslustundir yrðu skornar af kennslu eftir aldri barna og færri eftir því sem barnið er yngra.

 

Það sem er mikilvægt við þessa leið er að ekki þyrfti að hrófla við kjarasamningum. Stytting skólaársins krefst breytingar á kjarasamningum og heimildir Fréttablaðsins herma að sú leið hafi verið blásin út af borðinu vegna andstöðu kennara.

 

Eiríkur Jónsson, formaður Kennarasambands Íslands, segir að 5-4-3 leiðin komi ekki frekar til greina en stytting skólaársins. Þessi leið hafi verið farin á sínum tíma og kallað yfir þjóðina tímabil verkfalla og átaka. „Ég trúi því ekki að menntamálaráðherra láti sér detta það í hug að verða við þessu. Þetta er arfavitlaust.“

 

Eiríkur segir það ekki ganga upp að tala um hagræðingu í þessu sambandi því um sé að ræða grófan niðurskurð og þjónustuskerðingu sem verið sé að boða. Það skipti heldur engu máli að málið sé kynnt með þeim hætti að breytingarnar eigi aðeins að ná til tveggja ára. Sjálfgefið sé að ekki verði snúið til baka fyrr en eftir langan tíma. Svo séu þessar breytingar í grunninn brot á réttindum þeirra barna sem gangi í grunnskóla á þeim tíma sem þær nái til.

 

Halldór Halldórsson, framkvæmdastjóri Sambands íslenskra sveitarfélaga, segir í samtali við Fréttablaðið að verði þessum hugmyndum hafnað sé ljóst að hvert og eitt sveitarfélag verði að leita sinna eigin leiða til að ná þeirri miklu hagræðingu sem þurfi innan grunnskólans og sveitarfélagana í heild. Halldór undirstrikar að sveitarfélögin muni verja störf fram í rauðan dauðann. Hins vegar sé honum ljós afstaða kennara. Því megi segja að menntamálaráðherra sé á milli steins og sleggju.