Hallgrímur Sveinsson.

Þó að glæpasögur séu margar góðar sem slíkar er hæpið að láta þær verða aðallesmál þjóðarinnar. Það er svipað og með melrakkann. Hann var fyrir í landinu þegar mannskepnan kom og á sinn þegnrétt. En rebbi má ekki vaxa okkur yfir höfuð. Þá er voðinn vís.

Þannig hefst svolítill pistill sem Hallgrímur Sveinsson á Brekku í Dýrafirði (Vestfirska forlagið) sendi vefnum til birtingar. Einnig segir þar:

Í vestfirskum sagnaarfi eru bæði spenna og dramatík, að ekki sé nú talað um húmorinn. Fólk hugsar oft ekki út í þetta. Það talar um þjóðlegan fróðleik með neikvæðum teiknum og jafnvel lítilsvirðingu. Vill frekar lesa einhverjar spennusögur sem kallaðar eru. En það er ekki síður spenna í því sem gerðist í raun og veru, eða átti að hafa gerst og stundum miklu meiri.

Pistilinn í heild má lesa hér og undir Aðsent efni í valmyndinni vinstra megin.