Lilja Rafney Magnúsdóttir.

Það yrði mikil búbót fyrir Vestfirði að fá raforku frá Hvalárvirkjun inn á svæðið, en ef sú orka á að nýtast fyrir fjórðunginn og standa íbúum og fyrirtækjum þar til boða verður samhliða að koma á hringtengingu rafmagns á Vestfjörðum og endurnýjun flutningskerfisins á Vestfjörðum. Annars gagnast aukin orkuframleiðsla fjórðungnum lítið til eflingar atvinnulífs og öryggis í rafmagnsmálum. Stjórnvöld verða því að leggja spilin á borðið strax og tryggja að þau muni koma að uppbyggingu tengivirkis í Inndjúpi og hringtengingu flutningskerfis, sem er forsenda þess að virkjunaráform við Hvalá í Ófeigsfirði, Austurgilsvirkjun og Skúfnavatnsvirkjun verði að veruleika og gagnist Vestfirðingum.

Einar Kristinn Guðfinnsson.

Full ástæða er til bjartsýni eftir upplýsandi og fróðlegan fund um framtíðarsýn raforkumála á Vestfjörðum, sem haldinn var í Edinborgarhúsinu á Ísafirði í gær. Fram kom almenn samstaða um að vinna að framgangi virkjanakosta. Og athyglisvert er, að svo virðist sem þeir möguleikar til virkjana sem næstir eru okkur í tíma séu býsna óumdeildir. Það er auðvitað ekki sjálfsagt að svo sé þegar um virkjanamál er að ræða, eins og við þekkjum, og er því mikið fagnaðarefni. Eins og öllum er ljóst er staðsetning svokallaðs tengipunkts algjört lykilatriði og mun ráða úrslitum um þær virkjanir sem helst er rætt um, Hvalárvirkjun og Austurgilsvirkjun, og gegnir sama máli almennt um aðra þá virkjanakosti sem einnig hafa verið til umræðu.

Andrea Kristín Jónsdóttir.

Víða um Ísland er að finna víðfeðm en fámenn sveitarfélög sem hvert í sínu horni eru að ströggla við að standa við lögboðnar skyldur, halda uppi viðunandi þjónustu, standa vörð um þá atvinnustarfsemi sem er til staðar, berjast við að halda í horfinu. Aldrei má slaka á klónni því þá tapast eitthvað, kvóti úr byggðarlagi, opinber störf, bankaútibú eða póstþjónusta, svo eitthvað sé nefnt. Landsbyggðirnar eru í mikilli varnarbaráttu og orkan virðist klárast þar, ekkert eftir til að byggja upp eða sækja fram.

Kristinn H. Gunnarsson.

Aðeins einu sinni hafa kjósendur fengið að kjósa um stjórnarskrána. Það var árið 1944 þegar kosið var um lýðveldisstofnunina. Alþingi samþykkti stjórnarskrána sem stjórnskipunarlög, sem voru svo borin undir þjóðina í almennri atkvæðagreiðslu. Þá höfðu kjósendur aðeins þann eina kost, að samþykkja það sem Alþingi hafði ákveðið, eða hafna því. Kjósendur gátu ekki sagt álit sitt á einstökum greinum eða köflum stjórnarskrárinnar. Síðan hefur Alþingi átta sinnum gert breytingar á stjórnarskránni og í öll skiptin voru kjósendur sniðgengnir. Það er vegna þess að Alþingi ákvað að enginn gæti breytt stjórnarskránni nema Alþingi sjálft.

Indriði á Skjaldfönn.

Fram er komið á Alþingi þingskjal 303, tillaga til þingsályktunar um eflingu rannsókna á vistfræði melrakkans. Flutningsmaður Robert Marshall. Þó að „efling rannsókna“ sé yfirskin segir greinargerðin allt annað, sem er í stuttu máli þetta: Refir valda svo litlu tjóni að það réttlæti ekki fjárframlag hins opinbera til að halda stofninum niðri. Orðið hefur „tilfinnanleg“ fækkun í stofninum á undanförnum árum. Því ber að hætta öllum opinberum stuðningi við (refa)veiðar, forðast að trúa á „getgátur og sögusagnir“ um tjón af völdum refa, en veita rausnarlegt fé til verndaráætlunar fyrir tegundina og vistfræðirannsókna í hennar þágu.

Kristinn H. Gunnarsson.

Óvenjulegir tímar eru í þjóðfélaginu. Rúmum sjö árum eftir gjaldþrot íslenska fjármálakerfisins er fjarri því komið á jafnvægi og sæmileg sátt um stóru málin. Það sést best á mælingum á fylgi stjórnmála-flokkanna. Gamlir og grónir flokkar eða arftakar þeirra eiga allir í miklum vandræðum og njóta lítils fylgis, en nýr flokkur eykur stöðugt fylgi sitt og nálgast nú 40% fylgi. Vissulega eru þetta enn sem komið er aðeins kannanir, en það fer ekki á milli mála að kjósendur eru afar óánægðir með núverandi og síðustu stjórnarflokka og eru að setja fram ákveðnari kröfu en áður um breytingar.

Lilja Rafney Magnúsdóttir alþingismaður.

Íslandspóstur hf. ætlar að fækka dreifingardögum í dreifbýli í annan hvern dag og fækka landpóstum og er sú ákvörðun byggð á heimild í nýrri reglugerð innanríkisráðuneytisins. Ég tók þessi mál upp í fyrirspurnatíma Alþingis, þar sem innanríkisráðherra var til svara, og lýsti því yfir að mér þætti þetta vera aðför að dreifðum byggðum. Ráðherra taldi ekki ástæðu til að hafa áhyggjur af þessum breytingum, þjónustan yrði til staðar áfram, gegn gjaldi „nota bene“, og þjónustukönnun sýndi að ekki væri almenn andstaða við sveigjanleika í dreifingu póstsins og póstsamskipti hefðu færst mikið yfir á netið. Ég vil benda á, að aukin þjónusta og verslun á netinu nær ekki til allra dreifðra byggða og enn er langt í land að tryggð sé háhraðanettenging til allra landsmanna.

Kristinn H. Gunnarsson, ritstjóri og fyrrum alþingismaður.

Flóttamannavandinn á síðasta ári varð Evrópubúum þyngri í skauti en áður. Styrjaldarátökin í Miðausturlöndum eru meginástæðan fyrir því að milljónir manna, kvenna og barna hafa hrakist frá heimilum sínum og frá ættjörð sinni. Samkvæmt upplýsingum frá Flóttamannastofnun Sameinuðu þjóðanna höfðu fleiri neyðst til þess að flýja heimili sín á síðasta ári en nokkru sinni frá lokum seinni heimsstyrjaldar. Stærstur hluti þeirra dvelja áfram innan landamæra sinna heimalanda. En um 20 milljónir manna sem hafa flúið land eru skilgreindir sem flóttamenn og 2 milljónir að auki eru hælisleitendur.

Einar Kristinn Guðfinnsson.

Baráttan fyrir lægri húshitunarkostnaði hefur staðið lengi. Núna getum við fagnað því að mikilvægum áfanga er náð. Með lögum sem tóku gildi nú um áramótin og lögum sem lúta að jöfnuði í orkukostnaði dreifbýlis og þéttbýlis eru stigin stærri og varanlegri skref í þessum efnum en við höfum lengi séð. Þessi lagasetning tryggir tvennt: Annars vegar er komið á jöfnun í orkukostnaði dreifbýlis og þéttbýlis. Hins vegar lækkar orkukostnaður á köldum svæðum mjög verulega og með varanlegum hætti, þar sem kostnaður við flutning og dreifingu orku leggst ekki lengur á notendurna heldur er hann greiddur af samfélaginu í heild. Þarna má segja að við höfum náð lyktum í gömlu og brýnu réttlætismáli.

Lilja Rafney Magnúsdóttir.

Í upphafi árs lítum við yfir farinn veg og stígum á stokk og heitum á okkur sjálf að ná árangri í þeim verkefnum sem við erum að kljást við hverju sinni. Á Alþingi eru það fjárlögin sem endurspegla stefnu hverrar ríkisstjórnar og stjórnarandstaðan glímir við að ná fram breytingum á, í takt við stefnu sinna flokka. Stjórnarandstaðan lagðist öll á eitt við að ná fram leiðréttingu á kjörum aldraðra og öryrkja, en það fór sem fór. Ríkisstjórnin sýndi enn og aftur sitt rétta andlit og sannaði að hún þjónar fyrst og fremst efnafólki í landinu og vildi ekki koma til móts við kröfur aldraðra og öryrkja, og hafi hún skömm fyrir!